Voor trainingen, workshops en advies bij het toepassen van design thinking heb ik de beste methoden en tools in een persoonlijke gereedschapskist verzameld en naar mijn hand gezet. Ik heb zo mijn eigen methode ontwikkeld om mensen te helpen projecten zodanig aan te pakken dat goede ideeën echt worden gerealiseerd en hun organisaties succesvol kunnen innoveren.
Als je googelt op 'design thinking' krijg je oneindig veel verschillende hits en er is een hele bibliotheek aan literatuur over verschenen. Voor trainingen, workshops en advies bij het toepassen van design thinking heb ik de beste methoden en tools in een persoonlijke gereedschapskist verzameld en naar mijn hand gezet. Als basis gebruik ik een combinatie van twee modellen: één van de Stanford d.School en één van Guido Stompff.
Lees hieronder verder hoe de methode werkt.
Het model van Stanford d.School
Het model van Stanford d.School is eenvoudig en geeft de beginner genoeg houvast om een het ontwerpproces te leren toepassen. Het bestaat uit vijf stappen:
1. Empathize: start met het inleven in de eindgebruiker en het verkennen van de problematiek
2. Define: definieer de kern van het probleem en formuleer de ontwerpvraag
3. Ideate: bedenk zoveel mogelijk ideeën voor oplossingen
4. Prototype: maak de beste ideeën tastbaar in een prototype
5. Test: Test het prototype en pas het waar nodig aan
Explanimator design thinking model Stanford d.School door Minutevideos.com
Iteratief proces
Hier lijkt de methode nog een lineair proces, maar bij het testen kom je vaak tot nieuwe inzichten en ontstaan weer nieuwe ontwerpvragen waardoor je vanzelf in een tweede ontwerpcyclus terechtkomt. Ontwerpen is een iteratief proces, je doorloopt de stappen keer op keer om je ontwerp te aan de passen en te verbeteren. En om het nog ingewikkelder te maken, een ontwerper doorloopt deze cirkel ook niet zo netjes. Ik start afhankelijk van de opdracht met voor mij de meest logische stap en spring heen en weer als dat nodig is. Maar als je geen ervaring hebt met ontwerpen is het aan te raden te starten met een voorgeschreven volgorde.
Framing
Dus als je maar dit stappenplan volgt, kom je vanzelf nog innovatieve oplossingen? Zo makkelijk is het niet. Zonder en creatieve mindset zal de methode geen baanbrekende oplossingen opleveren. Een ontwerper verkent het probleem in de eerste fase van het ontwerpproces vanuit verschillende, vaak ongebruikelijke perspectieven. Dit noem je framing. Dit levert vernieuwende en inspirerende kaders op voor het genereren van ideeën. Volgens Stompff is framing hét verschil tussen de gebruikelijke manier van projecten aanpakken en projecten die tot innovatie leiden. Het is zo'n essentiële activiteit in het ontwerpproces dat het als aparte stap moet worden benoemd. In het model van Stompff moet je een project starten met framing, het verkennen van zoveel mogelijk verschillende invalshoeken. In de methode van Standford komt dit overeen met de creatieve techniek Point of View (POV). Nieuwe invalshoeken ontstaan dikwijls tijdens het toepassen van creatieve technieken in de ideate-fase en leiden tot dan een andere definitie van het probleem en een nieuwe formulering van de ontwerpvraag. Daarom is het logisch om framing als een aparte lus in het Stanford model te zien die je vanuit de ideate-fase terugwerpt op de define-fase.
